Δημιουργεί αίσθημα ασφάλειας στον ασθενή, καθώς γνωρίζει και νοιώθει ότι έχει συνοδοιπόρους στη νόσο ανθρώπους με πολύ αγάπη και εξειδικευμένη γνώση, που ανά πάσα στιγμή θα τον στηρίξουν και θα τον βοηθήσουν να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες, τις αδυναμίες, τις ανησυχίες, τον πόνο και τους φόβους του.
Στηρίζει ψυχολογικά και συναισθηματικά την οικογένεια, τους αγαπημένους και τους οικείους του ασθενούς και τους εκπαιδεύει σε πρακτικά ζητήματα, ώστε να μπορούν να τον φροντίσουν και να σταθούν πλάι του.
Βοηθάει την οικογένεια να κάνει δύσκολες συζητήσεις και να μοιραστεί ουσιαστικά συναισθήματα, ώστε να μεταμορφώσουν τη δυσκολία της νόσου σε ευκαιρία για βελτίωση των σχέσεών τους.
Υποστηρίζει τη ζωή μέχρι το ενδεχόμενο τέλος, χωρίς να επιταχύνει ούτε να επιβραδύνει τη διαδικασία του θανάτου.
Όταν το τέλος είναι πλέον ορατό, βοηθάει τον ασθενή να κλείσει τον κύκλο της ζωής του, τις εκκρεμότητές του, πρακτικά ζητήματα και δύσκολες σχέσεις.
